In de kop en het nieuwsbericht 'Dochter van Helmut Lotti illustreert kinderboek' op de site van HLN onder showbizz bespeur ik een fout. Wel begrijpelijk gezien de erg leuke tekening van Messalina die jong en oud aanspreekt.
Het boek is een bundel met helende sprookjes en gedichten voor volwassenen. Tezamen vormen ze een verhaal, maar je kan ook alles apart lezen. Sommige sprookjes en gedichten zijn ook geschikt om voor te lezen aan tieners. Ze bieden stof om met hen een filosofisch gesprek aan te gaan. Maar het is aan de opvoeder om te bepalen welke verhalen kunnen en hoe ze dit aanpakken.
Mijn boek betreft een uniek genre. De teksten hebben een diepere spirituele betekenis. Ze vertellen meer dan gewoon het verhaal. De beeldende taal kan je raken en in beweging zetten, maar dat hoeft niet per se. In de eerste plaats is het boek voor alle liefhebbers van sprookjes en fantasie. Daarnaast is het boek bedoeld voor iedereen die worstelt met draken. Het gevoel niet alleen te staan, schept een band. Mijn lezerspubliek is breed. Het boek heeft voor elk wat wils.
De teksten zijn dus te lezen als verrassende sprookjes en opmerkelijke gedichten. Hierbij smaak je zeker de aparte schrijfstijl. Zij die dieper graven, ontdekken diepere betekenissen. De sprookjes reiken namelijk een opening voor het vinden van oplossingen om het gevecht aan te gaan met de draken op je levenspad. Ze kunnen helend zijn voor iedereen die er in zijn leven door gejend wordt. Maar dat is niet noodzakelijk.
En last but not least: Messalina maakte prachtige tekeningen. Zij is een beeldende kunstenares. Ze maakt kunst met een K. Haar tekeningen sluiten naadloos aan bij de teksten. Samen vormen zij een harmonieus kunstzinnig geheel. Messalina is inderdaad zoals het artikel beschrijft, een wonderkind. Net als haar papa. Ik ben blij dat haar talent bij toeval in mijn boek terecht kwam. Zomaar... Het heeft zo mogen zijn. Ik voel mij dankbaar.
